نکاتی درباره آیه 26 سوره بقره

إنَّ اللَّهَ لَا يَسْتَحْيِي أَنْ يَضْرِبَ مَثَلًا مَا بَعُوضَةً فَمَا فَوْقَهَا ۚ فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا فَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ ۖ وَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا فَيَقُولُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًا ۘ يُضِلُّ بِهِ كَثِيرًا وَيَهْدِي بِهِ كَثِيرًا ۚ وَمَا يُضِلُّ بِهِ إِلَّا الْفَاسِقِينَ ﴿٢٦﴾

بى‏ترديد خدا [براى تفهيم مطلبى به مردم] از اينكه به پشه و فراتر از آن [در كوچكى] مَثَل بزند ، پروا ندارد ؛ اما اهل ايمان ميدانند كه آن مثل از سوى پروردگارشان بر اساس حق است و اما كافران [از روى استهزاء] مى‏گويند : خدا از اين مثل چه اراده كرده است ؟ ! خدا بسيارى را به آن مثل [به خاطر تسليم نشدنشان به حق] گمراه مى‏كند ، و بسيارى را به آن مثل [به سبب درك صحيح] هدايت مى‏نمايد؛ و جز بدكاران نافرمان را به آن گمراه نمى‏كند.«26»


در شان نزول این آیه چنین نقل شده است که هنگامیکه خداوند آیاتی را نازل فرمود و در آنها به مگس(حج _ 73) و عنکبوت( عنکبوت _41) مثال زد،جمعی از مشرکان این موضوع را بهانه قرارداده ،زبان به انتقاد گشودند و مسخره کردند که این چگونه وحی آسمانیست که سخن از #عنکبوت و #مگس میگوید.خداوند نیز این آیه را در جواب آنها نازل فرمود.هدف از مثال زدن به چیزهای گوناگون ، فهماندن حقایق و نزدیک کردنِ مفاهیم سخت به فکر وذهن افراد است و این مطلب در سخنان و کتابهای دانشمندان و بزرگان بسیار زیاد است.انسان هرچه ساده اندیش تر باشد،بیشتر به مثال احتیاج دارد و بهمین دلیل اگر مثلا استاد ریاضی بخواهد مسائل هندسی را برای نوآموزی مطرح کند،حتما باید از مثال کمک بگیرد.قرآن کریم نیز در ارائه معارف گوناگون خود ، از مثالهای متعدد والبته متنوع استفاده کرده است.
 امام صادق(ع ) درباره این آیه میفرماید:" خداوند به پشه مثال زد ؛ زیرا در همان پشه ، به رغم کوچکیش،تمام چیزهایی را آفریده است که در فیل با آن بزرگیش آفریده بعلاوه دو عضو دیگر( شاخکها و بالها) "
خداوند میخواهد با این مثال، ظرافت آفرینش را برای مومنان بیان کند.تفکر درباره این موجود بظاهر ضعیف که خدا آنرا بشکل فیل آفریده است،انسان را متوجه عظمت آفریدگار میکند.


نکاتی درباره آیه 27سوره بقره

 الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿٢٧﴾

 آنان كسانى هستند كه پيمان خدا را [كه توحيد و وحى و نبوت است] پس از استوارى‏اش [با دلايل عقلى و علمى و براهين منطقى با عدم وفاى به آن] مى‏شكنند و آنچه را خدا پيوند خوردن به آن را فرمان داده است [مانند پيوند با پيامبران و كتابهاى آسمانى و اهل بيت طاهرين و خويشان] قطع مى‏نمايند و در زمين تباهى و فساد بر پا مى‏كنند ، آنانند كه زيانكارند .«27»

ازپیامبر اسلام پرسیدند،که مبغوضترین عملها در پیشگاه خداوند کدام است؟ در پاسخ فرمود:" #شرک به خدا"
پرسیدند بعد از آن ،فرمود بریدن از خویشاوندان.